Στατιστικά κάθε μορφής και για οποιοδήποτε θέμα πάντα τραβούσαν τη προσοχή μου. Σε αυτά ανήκουν ασφαλώς οι δημοσκοπήσεις και τα αποτελέσματα εκλογών.
Οι δημοσκοπήσεις διαχρονικά στην Ελλάδα έδειχναν ότι τα εθνικά θέματα αποτελούσαν τη πρώτη προτεραιότητα για ένα ελάχιστο δυστυχώς ποσοστό (μηδέν κόμμα κάτι), των Ελλήνων. Αυτό αντικατοπτριζόταν σχεδόν άψογα στα εκλογικά ποσοστά των εθνικιστικών κομμάτων στα «πέτρινα χρόνια», τα οποία κόμματα όμως επέμεναν σε αυτή τη ρητορική χωρίς να επεκτείνονται ουσιαστικά σε άλλους τομείς όπως η οικονομία.
Δυστυχώς, οι προτεραιότητες των Ελλήνων σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό παραμένουν οι ίδιες. Τα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία συγκέντρωσαν εκατομμύρια κόσμο. Κι όμως στις εκλογές οι αριστερο-κομμουνιστές συγκέντρωσαν ένα τεράστιο ποσοστό σαν ΣΥΡΙΖΑ και ένα ακόμα μεγαλύτερο αθροιστικά όλα μαζί τα αριστερά κόμματα. Μεγαλύτερο από κάθε άλλη παράταξη, κεντρώα, κεντροδεξιά ή εθνικιστική.
Οι δε δημοσκοπήσεις παρά το ξεπούλημα της Μακεδονίας συνέχιζαν να δείχνουν ότι οι Έλληνες θεωρούσαν ως σημαντικότερα ζητήματα, την οικονομία ή την διαφθορά.
Με άλλα λόγια, ένα επίδομα από τον ΣΥΡΙΖΑ και ένα ξεβρόμισμα από τη δυσωδία της κυβέρνησης των άπλυτων εκ μέρους της ΝΔ, ήταν αρκετά για να ξεχάσουν οι Έλληνες για άλλη μια φορά τα εθνικά θέματα. Στην Ευρώπη, κόμματα σα του Σαλβίνι στην Ιταλία ή του Όρμπαν στην Ουγγαρία, δεν έχουν ανοιχτά εθνικά ζητήματα όπως εμείς με τους Σκοπιανούς, αλλά κερδίζουν εκλογές με βάση κυρίως μια αντιμεταναστευτική πολιτική. Το ίδιο και στο Ηνωμένο Βασίλειο όπου το δημοψήφισμα για το Brexit μπορεί να χαρακτηριστεί μια εθνικιστική αντίδραση των Άγγλων απέναντι στην επίθεση που δέχεται ο τρόπος ζωής τους. Δεν αντιμετωπίζουν εξωτερικές απειλές, όμως ο μέσος Άγγλος αντέδρασε στη περιθωριοποίηση και το χλευασμό του από το πολυπολιτισμικό και κεφαλαιοκρατικό Σίτυ του Λονδίνου. Και εκεί οι δημοσκοπήσεις και τα αποτελέσματα που επικαλούνται αυτοί που αγωνίζονται για την έξοδο του Ηνωμένου Βασιλείου από την ΕΕ, δείχνουν ότι και αριστεροί ψηφοφόροι του Εργατικού κόμματος ψήφισαν υπέρ του Brexit ως αντίδραση στο παγκοσμιοποιημένο κεφάλαιο που θεωρεί αυτούς και το τρόπο ζωής τους παρωχημένο.
Αυτή η επιτυχία πιστεύω μπορεί να επιτευχθεί και στην Ελλάδα. Δεν είναι σπάνιο να ακούσεις κάποιον αριστερό και κουλτουριάρη να καταφέρεται εναντίον «μεταναστών» όταν θίγεται με κάποιο τρόπο προσωπικά. Άρα η δυσαρέσκεια υπάρχει. Η ελληνική κοινωνία ταλαιπωρήθηκε από την εγκληματικότητα των Αλβανών και καταβλήθηκε με την οικονομική κρίση. Τα περιθώρια αντοχής της κοινωνίας έχουν στενέψει και χρήματα δεν υπάρχουν για να εξαγοράσουν τους πολίτες με μια εφήμερη ευμάρεια.
Κατά την άποψη μου λοιπόν, με βάση το διεθνές προηγούμενο και τις στατιστικές από την Ελλάδα, οι εθνικιστές πρέπει να συνεχίσουν να προβάλουν κατά προτεραιότητα, τον εποικισμό από βίαιους αλλόθρησκους που εκμεταλλεύονται οικονομικά τη χώρα, ενώ υπάρχουν Έλληνες που έχουν μεγάλες ανάγκες ή υποφέρουν εξ αιτίας τους.
Κακά τα ψέματα. Οι Έλληνες ενδιαφέρονται περισσότερο για τη τσέπη τους και το προσωπικό τους συμφέρον παρά για το Έθνος και το κοινό μας σπίτι που λέγεται Ελλάδα.
