Ο Κώστας Σημίτης, σε άρθρο του στην Καθημερινή, αναφερόμενος στις σχέσεις μας με την Τουρκία και τις διεκδικήσεις της τελευταίας επί της Ελληνικής ΑΟΖ, δηλώνει πως θα πρέπει να δεχτούμε λύσεις όχι ευχάριστες για χάρη της ειρήνης. 

Στην ιστορία, η τακτική του κατευνασμού που συνοψίζεται στη φράση «υποχώρηση για χάρη της ειρήνης», εμφανίστηκε πολλές φορές. Η Αγγλική κυβέρνηση ακολούθησε αυτή την τακτική που ευαγγελίζεται ο κ. Σημίτης, έναντι του Χίτλερ, με καταστροφικά αποτελέσματα, ώσπου εμφανίστηκε στο προσκήνιο ο Ουίνστον Τσώρτσιλ, ο οποίος απέρριψε εντελώς αυτή την τακτική και έτσι οδήγησε την Αγγλία στην νίκη του Β'Π.Π.

Ιστορικά, τακτικές συνεχούς υποχωρητικότητας και ενδοτισμού έχουν αποδειχθεί ανίσχυρες και άχρηστες. Απέναντι σε χώρες με επεκτατική πολιτική, όπως αυτή που αναδεικνύει την παρούσα χρονική στιγμή η Τουρκία, δεν μπορείς να εμφανίζεσαι «πρόθυμος να συνεργαστείς». 

Η σωστή ηγεσία είναι δύσκολη υπόθεση. Απαιτεί γνώσεις ιστορίας, διπλωματίας, πολιτικής επιστήμης. Απαιτεί, επίσης σημαντικές δεξιότητες, όπως διορατικότητα, ικανότητα διαχείρισης κρίσεων, εξαιρετική οργάνωση σκέψης, στοχοθεσία και, βεβαίως, αγάπη για την πατρίδα. 

Πολιτικοί του είδους του κ. Σημίτη πρέπει να απομακρύνονται. Υπήρξαν και εξακολουθούν να είναι πληγή για τη χώρα και τα συμφέροντά της – βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα.